- زبانی اصفهانی (زَ یِ اِ فَ)
میرزا ابوالقاسم یزدی برادر میرزا عنایت اﷲ اصفهانی. (فرهنگ سخنوران تألیف خیام پور بنقل از ریاض الجنۀ زنوری)
معنی زبانی اصفهانی - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(اَ یِ اِ فَ)
لغت نامه دهخدا
از شاعران قرن دهم هجری بود. رجوع به منتخب التواریخ عبدالقادر بداونی ج 3 ص 184 و شمع انجمن ص 57 و هفت اقلیم ومآثر رحیمی ج 3 ص 1400 و 1406 و فرهنگ سخنوران شود
(زُ بَ)
لغت نامه دهخدا
محمود بن احمد بن فرج اصفهانی، ازاولاد زبیر بن مشکان (پدر زبیریان اصفهان) است. وی ازاسماعیل بن عمرو بجلی و محمد بن منذر بغدادی و یحیی بن حکیم و دیگران نقل حدیث کند. در حدیث ثقه و مأمون است. ابونعیم اصفهانی در کتاب خود او را یاد کند. زبیری در 194 هجری قمری وفات یافت. (از انساب سمعانی)
عبدالباقی، از شعرای عصر زندیه و صفویه، اسمش میرزا عبدالباقی و بنی عم میرزا عبدالوهاب نشاط اصفهانی بود و بحسب وراثت کلانتری اصفهان را می نموده، چندی بوزارت کرمانشاهان و لرستان و عربستان (خوزستان) پرداخته است، (مجمع الفصحاء ج 2 ص 82)، از اوست:
شب هجر است و مرا قصه دراز است امشب
وای بر آنکه مرا محرم راز است امشب،
ز گلبن تو نباشد گلی هوس ما را
همین که غیر نچیند گل تو بس ما را
شب هجر است و مرا قصه دراز است امشب
وای بر آنکه مرا محرم راز است امشب،
ز گلبن تو نباشد گلی هوس ما را
همین که غیر نچیند گل تو بس ما را
(یِ اِ فَ)
لغت نامه دهخدا
آقا سیدرضا، خلف صدق جناب میر فاضل هندوستانی آباء و اجدادش همه سادات عالی درجات و فضلای ستوده حالات بوده اند. والدش میر فاضل به ایران توجه فرموده و در دارالسلطنۀ اصفهان توطن نموده است. شجرۀ سلسلۀ سیادتش به بیست واسطه کمابیش به ابراهیم بن امام موسی الکاظم می پیوندد. سیدرضا پس از تحصیل علوم ظاهری به تصفیۀ نفس و سلوک پرداخته و رشتۀ صحبت از میر و ملوک قطع ساخته، به ریاضت شرعیه و عبادات قلبیه کوشیده و بادۀ ذوق و حال نوشیده، به مراتب عالی فایض شد. گویند از صحبت اهل دنیا رسته و با اصحاب حال پیوسته بود و گاهی فکر شعری مینمود و غزلی یا مثنویی موزون میفرمود. فقیر (رضاقلی هدایت) اشعار او را مرتب و مدون نموده، دیباچه ای مختصر بر دیوان اونگاشته است. (از ریاض العارفین چ سنگی صص 273-274)